حباب فیلتر

حباب فیلتر

تلاش شرکت& & های خدماتی وب سایت برای تطبیق خدماتشان ( از جمله اخبار و نتایج جستجو ) با سلایق شخصی ما، پیامد ناخواستۀ خطرناکی را بوجود می آورد: ما در ” حباب& & های فیلتر ” به دام می& افتیم و در معرض اطلاعاتی که می& توانند دید جهانی ما را گسترش دهند و یا به چالش بکشند قرار نمی& گیریم. ” الی پاریسر ” (Eli Pariser)در این مقاله به این موضوع می پردازد.
وقتی در یک ناحیه روستایی در ” مین ” (Maine) بزرگ می& شدم، اینترنت برای من معنای خیلی متفاوتی داشت. به معنی اتصال با دنیا بود. به معنی چیزی بود که همۀ ما را به هم متصل می& کند. و مطمئن بودم که برای دموکراسی و برای جامعۀ ما فوق& العاده خواهد بود.
اما تغییری در نحوۀ جریان اطلاعات آنلاین به وجود آمده که نامرئی است. و اگر به آن توجه نکنیم می& تواند به یک مشکل اساسی تبدیل شود. من برای اولین بار این در صفحه فیس بوک خودم متوجه این موضوع شدم شدم. من از لحاظ سیاسی ترقی& خواه هستم، ولی همیشه برای ملاقات با محافظه& کاران مسیرم را کج کرده& ام. دوست دارم بدانم که به چه چیزی فکر می& کنند، به چه چیزی لینک می& دهند و دوست دارم از آنها یاد بگیرم. ولی یک روز هنگامی که به حساب کاربری خود در فیس بوک وارد شدم، متوجه شدم که محافظه& کارها از خوراک فیس بوک من حذف شده& اند!! بعد از مدتی معلوم شد که فیس بوک لینک& & هایی که روی آنها کلیک کرده ام را دنبال کرده است و متوجه شده که ، در واقع من بیشتر روی لینک& & های دوستان لیبرالم کلیک می& کردم تا روی لینک& & های دوستان محافظه& کارم. و به همین خاطر لیست محافظه کاران را بدون مشورت با من حذف کرده بود. آنان ناپدید شدند.
فیس بوک تنها جایی نیست که این ویرایش نامرئی و الگوریتمی را انجام می& دهد. گوگل هم این کار را می& کند. اگر من چیزی را جستجو کنم و شما هم جستجو کنید حتی اگر هم زمان باشد احتمالا” نتایج خیلی متفاوتی را می گیریم .
حتی اگر خارج از حساب کاربریتان باشید، گوگل به ۵۷ نشانه نگاه می& کند. همه چیز از نوع کامپیوتری که با آن به شبکه وصل شده& اید تا مرورگری که از آن استفاده می& کنید و تا موقعیت مکانی شما. که گوگل از آنها برای انجام اصلاحات بر روی نتایج جستجو استفاده می& کند.
فقط گوگل و فیس بوک نیستند. این چیزی است که در سراسر اینترنت پخش شده است. انبوهی از شرکت& & ها هستند که این نوع شخصی سازی را انجام می& دهند.
” یاهو نیوز ” بزرگترین سایت خبری اینترنت شخصی سازی شده به طوری که افراد مختلف، اخبار مختلف می& گیرند.
” هافینگتون پست “، ” واشنگتن پست “، ” نیویورک تایمز ” همه از راه& های متنوع با شخصی سازی سر و کار دارند. و این ما را به سرعت به طرف جهانی سوق می& دهد که در آن اینترنت چیزی را به ما نشان می& دهد که فکر می& کند می& خواهیم ببینیم ولی نه لزوما چیزی را که نیاز داریم ببینیم. همانطور که ” اریک اشمیت ” گفت: « برای مردم خیلی سخت خواهد بود که چیزی را تماشا کنند یا مصرف کنند وقتی احساس نکنند برای آنها تهیه شده است »
من واقعا فکر می& کنم این یک مشکل است، فکر می& کنم اگر همۀ این فیلترها، همۀ این الگوریتم& ها را در نظر بگیرید به همان حباب& & فیلتری که می& گویم می& رسید. و حباب فیلتر شما، همان دنیای شخصی و خاص شما از اطلاعات است که در فضای مجازی در آن زندگی می& کنید. و چیزی که در حباب فیلتر شما وجود دارد بستگی به این دارد که شما چه کسی هستید و چه می کننید. ولی مسئله این است که شما دربارۀ محتوای آن تصمیم نمی& گیرید. و مهمتر اینکه شما در واقع نمی& بینید چه چیزی حذف شده.
این نشان می& دهد که در واقع داستانی که ما از اینترنت داریم اشتباه است. در یک جامعۀ رادیو تلویزیونی دربان& هایی وجود داشتند، یعنی تدوین& کننده& ها یا سانسورچی& ها، و آنها جریان اطلاعات را کنترل می& کردند تا اینکه اینترنت از راه رسید و آنها را از سر راه برداشت و به ما اجازه داد به هم وصل شویم.
ولی با آن چیزی که الان در جریان دارد، متفاوت است. آنچه ما شاهد هستیم دست به دست شدن مشعل از دربان& های انسان به دربان& های الگوریتمی است. و نکته این است که این الگوریتم& ها آن اصول اخلاقی نهادینه شده را که تصحیح کننده& ها داشتند، ندارند. پس اگر قرار است الگوریتم& ها، دنیا را برای ما سازماندهی کنند، اگر قرار است آنها تصمیم بگیرند چه چیزی را ببینیم و چه چیز را نبینیم، ما باید مطمئن شویم که آنها تنها برای ربطِ علایق، تنظیم نشده باشند، باید مطمئن شویم آنها به ما چیزهایی را که چالش برانگیز و مهم هستند، نشان می& دهند.
ما چنین چیزی را قبلا تجربه کرده& ایم. در سال ۱۹۱۵، وضعیت روزنامه& ها وخیم بود چون آنها مانند فیلتر عمل می& کردند و برای مسئولیت& & های شهروندی خود ارزشی قائل نمی شدند تا اینکه مردم متوجه شدند، دموکراسی بدون وجود جریان آزاد اطلاعات امکان پذیر نخواهد بود. آن وقت بود که اخلاق روزنامه نگاری پرورانده شد، بی& نقص نبود ولی ما را از قرن گذشته به سلامت عبور داد. و حالا در اینترنت تا حدی به شرایط ۱۹۱۵ برگشته& ایم و به دربان& های جدید نیاز داریم که همان نوع تعهد را در کدها و اصولی که مشغول نوشتنشان هستند، وارد کنند.
می& دانم که در گوگل و فیس بوک افراد زیادی مثل ” لری ” و ” سرگی ” هستند که برای ساختن اینترنت به صورتی که امروز هست، کمک کرده& اند و من بسیار بابت آن سپاسگزار هستم ولی ما نیاز داریم که مطمئن شویم درک و فهم زندگی اجتماعی و حس مسئولیت شهروندی در این الگوریتم& ها وارد شده است. ما باید مطمئن شویم که آنها به اندازۀ کافی شفاف هستند که ما بتوانیم قوانینی که مشخص می& کنند چه چیزی از فیلترها عبور کنند، ببینیم. و نیاز است که به ما این امکان داده شود تا بتوانیم تصمیم بگیریم چه چیزی از فیلتر عبور کند و چه چیزی عبور نکند. چون فکر می& کنم ما واقعا نیاز داریم اینترنت همان چیزی باشد که همۀ ما رویای آن را در سر داریم. احتیاج داریم همۀ ما را به هم وصل کند و ایده& های نو، افراد جدید و چشم& اندازهای جدید به ما نشان دهد. و این کار انجام نخواهد شد اگر اینترنت ما را در فضای مجازی یک نفره ، از بقیه جدا کند.