تاریخچه علامت@

تاریخچه علامت@

یا نوامبر ۱۹۷۱ بود یا دسامبر، ریمون تامیلسون دقیقا خاطرش نمی& آید کی بود. او در مقابل دو کامپیوتر PDP-10 نشسته بود- که هر کدام اندازه یک انسان جا می& گرفت- که با علامتی ویژه تاریخ را تغییر داد. هر دو ماشین که هر کدام ۲۸۸ کیلوبایت فضای ذخیره& سازی داشتند به آرپانت متصل بودند. آرپانت شبکه& ای بود که اینترنت فعلی از آن به وجود آمد. آن روز لحظه& ای تاریخی رقم خورد . برای اولین بار بود که یک کامپیوتر پیامی را از کامپیوتری دیگر دریافت می& کرد.
ریموند تامیلسون حتی قدرت تصور آن را نداشت که این کار چه تاثیری در دنیای آینده خواهد گذاشت، اولین ایمیل تاریخ زده می& شد و پیام داخل آن چیز خاصی نیود، یا QWERTYUIOP بود یا TESTING 1 2 3 4 ، تامیلسون این راهم دقیق یادش نیست.
البته ایمیل پیش از آن هم به شکلی دیگر وجود داشت، پیام& ها را تنها روی یک کامپیوتر می& شد ارسال و دریافت کرد و هر کاربری پشت ماشین می& نشست و لاگین می& کرد می& توانست ببیند فرد دیگری که با همان ماشین کار کرده چه پیامی برایش گذاشته.
اما تامیلسون برای این که پیام را از یک کامپیوتر به ماشین دیگری بفرستد دو برنامه موجود را با هم ترکیب کرد، یکی از آنها SNDMSG بود که به کاربران اجازه می& داد روی فایل& های دیگر کاربران یادداشتی بنویسند بدون آنکه آن فایل را خودشان بتوانند آن فایل را بخوانند یا اینکه رویش بازنویسی کنند. ایده صندوق پستی هم در اصل از فایل متنی برگرفته شذه بود.
CPYNET هم برنامه& ای بود که برای انتقال داده روی شبکه به کار می& رفت. تامیلسون با ترکیب این دو برنامه بود که توانست برنامه& & ای برای ایمیل بسازد.
اما او باید مشخص می& کرد ایمیل باید به کدام کاربر بر روی کدام کامپیوتر ارسال شود و برای همین موضوع باید نام کاربر و کامپیوتر را با علامت جدا می& کرد. تامیلسون علامتی را از صفحه کلید آن هنگام خود را برگزید که با دو کلید shift+P قابل تایپ بود؛ علات @ که بعدها شد نماد دوران دیجیتال و اکنون ترکیب Shift+2 را دارد.
این علامت البته جدید نبود، تاجری از فلورانس به نام فرانچسکو لاپی در ۴ می ۱۵۳۶ نامه ای از سویل به رم فرستاد که در ان نشانی سه کشتی از آمریکای لاتین را داده بود و در آن از همین علامت استفاده کرده بود. حتی گفته می شود این نشان شاید بسیار قدیمی& تر هم باشد. اما کارشناسان و تاریخدانان نظرات متفاوتی درباره قدمت آن دارند.
راهبان و کشیشان احتمالا در قرن& های ۶ و ۷ میلادی از آن استفاده می& کرده& اند آنها شاید به جای کلمه ad لاتین که معنی «به» می& دهد این نشان را می& گذاشتند تا در زمان، فضای نوشتار و جوهر صرفه جویی کنند. نظرات مختلفی در این زمینه وجود دارد اما یک چیز قطعی است؛ این که زمانی که بازرگانانی مانند لاپی این علامت را به کار گرفتند، استفاده از آن در تمام مسیرهای تجاری اروپا باب شد و بیشتر از همه تجار انگلیسی از آن استقبال کردند و با آن قیمت واحد را نشان دادند.
به دلیل همین استقبال گسترده از این علامت است که این نشان را از اواخر قرن نوزدهم در تمامی ماشین& های تحریر آمریکایی و انگلیسی می& توان دید.
در هر حال در آن هنگام به ندرت از آن استفاده می شد. این علامت در حالت معمول و در داخل آدرس& های ایمیل با نام At خوانده می& شود و هنگامی که به خود علامت اشاره می& کند به آن At Sign می& گویند.
در سال ۱۹۷۳ بود که اعضای کارگروه مهندسی اینترنت در نشست مربوط به ایمیل تصمیم گرفتند که استانداردی برای انتقال ایمیل بسازند و ایده تامیلسون را انتخاب کردند. از آن پس آدرس کاربران به این ترتیب شد user@host. پروتکل& های کد هم از سال ۱۹۸۰ یه وجود امدند که پروتکل انتقال ساده ایمیل (SMTP)که امروزه از آن استفاده می& کنیم بر پایه آن پروتکل است.
برای اولین بار هم در سال ۱۹۷۵ بود که مشکل اسپم پیش& بینی شد، اما اولین اسپم که از ان سندی موجود است در سال ۱۹۷۸ ارسال شده است.
همچنین Hotmail در سال ۱۹۹۶ ایمیا را در سطح جهان جا انداخت. با این سایت بود که همگان به استفاده از ایمیل رو آوردند. در حال حاضر روزانه میلیاردها ایمیل ارسال می& شود و تعداد آنها در سال به ۱۰۰ تریلیون می& رسد.
استفاده از علامت @ اما به ایمیل محدود نشد، برای مثال برخی سایت& ها و بعضی انجمن& های اینترنتی از این علامت برای مشخص کردن کاربران استفاده می& کنند. همچنین استفاده از ان در جاهای مانند زبان& های برنامه& نویسی، زیست& شناسی، فیزیک و شیمی هم به چشم می& خورد.
منبع:http://programming4.us