واقعيت‌هاي مجازي‌

واقعيت‌هاي مجازي‌

معنای دقیق این فناوري استفاده از رايانه برای شبیه& سازی دنیای سه& بعدی است. در حقیقت این شبیه& سازی باید به نحوی صورت پذیرد كه شما به عنوان كاربر این فناوري تصور كنید كه در دنیای مجازی قرار دارید.
برای ایجاد چنین فضایی كه عینا مشابه واقعیت باشد و بتواند حس حقیقی بودن را به شما بدهد، گروهی از دانشمندان و مهندسان با همكاری هم مجموعه& ای از ابزار& ها و برنامه& ها را طراحی كرده& اند كه در كنار هم چنین فضایی را برای شما به عنوان بیننده ایجاد كند.
پس در حالت كلی می& توان گفت كه تصاویر سه& بعدی كه از لحاظ اندازه مشابه دنیای واقعی است، در حالی كه در دنیای مجازی ساخته شده& به معنای virtual environment است.
در دنیای واقعیت مجازی شما به عنوان كاربر این حس را دارید كه در همان فضای شبیه& سازی شده قرار گیرید یا به عبارتی در همان فضا غرق شوید.
برای بهتر ایجاد كردن این حس، حتی ممكن است به شما این امكان داده شود كه بتوانید با این دنیای مجازی interact كنید.
به بیان دیگر دنیای مجازی شما را به درون خود می& برد، به طوری كه حتی ممكن است از دنیای واقعی اطرافتان غافل و محو این دنیای درونی شوید.
یكی از دانشمندان علوم رايانه به نام جاناتان استور دنیای مجازی را احساسي معنا می& كند كه گويي شما در دنیای تعریف& شده در درون رايانه حضور دارید، به جای این& كه در دنیای حقیقی اطرافتان قرار داشته باشید.
در كنار این مطالب، این دانشمند اضافه كرده است كه شما به دو دلیل در این دنیای مجازی اطراف غرق می& شوید، یكی به دليل عمق اطلاعات انتقال داده شده به شما و دیگری وسعت این اطلاعات.
اولین دلیل یا همان عمق اطلاعات شامل مقدار و كیفیت بالای سیگنال& های اطلاعاتی است كه از طریق رايانه به شما به عنوان كاربر منتقل می& شود.
همین روش باعث می& شود شما احساس نزدیكی بیشتری با اين محيط داشته باشید و علاقه& تان به حضور در آن بیشتر شود.
این بحث شامل resolution بالای تصاویر تولید شده، پیچیدگی تصویر& های تولید شده و دیگر تجهیزات صوتی است كه تمام این محیط مجازی را تشكیل می& دهد.
این دانشمند اضافه كرده است كه پهنای اطلاعات جابه& جا شده به تعداد بعد& هایی كه این محیط در آن تعریف می& شود بستگی دارد؛ یعنی هر قدر این بعد& ها بیشتر باشد، محیط مجازی تعریف& شده به واقعیت نزدیك& تر خواهد بود.
پس چنانچه این دنیای مجازی بتواند تمام حواس چندگانه شما را همزمان جذب كند و تصویر مورد نظر را نشانتان دهد، در حقیقت توانسته اطلاعات را با وسعت بسیار زیادش به شما انتقال دهد.
اغلب دنیا& های مجازی طراحی شده تنها دو حس بینایی و شنیداری كاربران را تحت& تاثیر خود قرار می& دهد؛ در حالی كه بسیاری از دانشمندان به دنبال راهكارهایی برای تحت& تاثیر قرار دادن حس لامسه كاربران خود هستند تا از این طریق بتوانند كاربر را بیشتر در درون خود غرق كنند.
این مدل از سیستم& ها كه به همكاری شما به عنوان كاربر نياز دارد، سیستم& های haptic نامیده می& شود. البته این همكاری می& تواند هم به صورت لمسی باشد و هم انجام كار& هایی خاص.
برای این& كه این دنیای طراحی شده طبیعی جلوه كند، باید برای كاربر این امكان فراهم شود تا در دنیایی با ابعاد واقعی مواجه شود و بتواند زاویه دید خود را به آسانی تغییر دهد تا به آسانی تصویر مورد نظر را تماشا كند.
مثلا اگر درون تصویر اتاقی با یك ستون در وسط آن نمایش داده می& شود، باید این امكان برای كاربر فراهم شود تا بتواند ستون را از هر زاویه& ای كه خواست مشاهده كند.
به عبارتي ديگر تصویر باید بر اساس شیفت& هایی كه كاربر در حین تماشای زاویه& های مختلف ستون می& دهد بچرخد و مناظر متناسب با همان زاویه را نمایش دهد.
به همین دليل در هر ثانیه باید حدود 20 تا 30 فرم برای هر تصویر نمایش داده شود، این حداقل مقداری است كه دنیای مجازی مورد نظر نیاز دارد تا بسیار طبیعی جلوه كند.
در دهه 90 كمتر كسی به این فكر می& كرد كه دنیای مجازی بتواند از نمایش تعداد محدودی شكل به صورت چند بعدی گامی & فراتر گذارد، ولی تمام این تصورات تغییر یافت؛ چرا كه صنعت& بازی& سازی بویژه در اين زمينه پیشرفت& های بسیاری كرد تا جایی كه می& توانید براحتی بازی& ها، فیلم& ها و دیگر ابزار& های سرگرم& كننده اینچنینی را با كمك دنیای مجازی تماشا كنید.
ولی این دنیا تنها به چنین ابزار& هایی محدود نشد و كمی & جلوتر رفت تا جایی كه بسیاری از مشاغل نيز توانستند از آن استفاده كنند؛ مثلا یك مهندس معمار می& تواند ساختمان مورد نظر خود را به این طريق ایجاد كند.
این یعنی خریدار این طرح می& تواند با كمك این فناوري درون ساختمان ساخته نشده جستجو كند تا ببیند علاقه& ای به خرید آن دارد یا نه!
از طرف دیگر سازندگان خودرو توسط این دنیا مدل جدید محصولات خود را تولید می& كنند، پیش از آن& كه حتی قطعه& ای فیزیكی از طرح را ساخته باشند.
با تولید این مدل از ماشین یا همان prototype خودروي اصلی، كمپانی سازنده می& تواند به آسانی مدل مورد نظر را آزمايش كرده و نتایج لازم را به دست آورد.
این كار باعث می& شود مرحله تولید كم& هزینه& تر شود و نتایج حاصل از آن بهتر باشد.
علاوه بر آن، این دنیا در زمینه پزشكی نیز كاربرد& های زیادی دارد. مثلا پرستاران می& توانند با كمك دنیای مجازی آموزش& های لازم در زمینه یاری& رساندن به بیماران را طی كنند یا دكتر& ها می& توانند به آسانی بیماری& بیماران مجازی& شان را تشخیص دهند و اگر لازم بود آنها را تحت عمل جراحی قرار دهند.
اولین عمل جراحی روباتیك كه با كمك این فناوری انجام گرفت، سال 1998 در يكي از بیمارستان& های پاریس بود.
در نهایت چنانچه در هیچ& كدام از این موارد ذكر شده از دنیای مجازی استفاده نشود، در ارتش كارهای زیادی می& توان انجام داد؛ كارهایی چون شبیه& سازی ماشین& های جنگی یا ساختن صحنه حقیقی میدان جنگ و ارائه آموزش& های لازم به سربازان.
در حقیقت این سیستم& ها بسیار مطمئن بوده و هزینه كمتری در مقایسه با آموزش& های لازم در دنیای حقیقی به خود اختصاص می& دهد. سربازانی كه با اين روش آموزش دیده& اند عینا مشابه دیگر سربازان می& توانند با دشمن حقيقي مبارزه كنند.