راه نرفته

در جنگلی زرد رنگ دو جاده بودند که از هم جدا می& شدند

و من متاسف از آن که نمی& توانستم در هر دوی آن& ها گام بردارم

و یک نفر بیشتر نبودم

ساعت& ها ایستادم و به یکی از آنها نگاه کردم

که در امتداد بوته& های جنگل پیچ خورده و محو شده بود

و سپس دیگری را برگزیدم

که به اندازة اولی زیبا بود

و احتمالاً دلیل بهتری برای این کار داشتم

زیرا این جاده سرسبز بود و رهگذر را به سوی خود فرا می& خواند

گرچه رهگذاران از هر دوی آن& ها عبور کرده بودند

واز هر دویشان به یک نسبت عبور کرده بودند

و روی هر دوی آن& ها در آن صبحگاه مملو از برگ& هایی بود که آنجا آرمیده بودند

و هنوز رد پایی بر آن& ها حک نشده بود

آه من جادة اول را برای روزی دیگر گذاشتم

و با وجود آن که می& دانستم چگونه راهی به راهی دیگر پیوند می& خورد

شک داشتم که؟آیا هرگز به آن باز خواهم گشت؟

یک جایی سال& ها و سال& ها بعد

این جمله را با آهی خواهم گفت:

دو جاده در جنگلی از هم جدا می& شدند

و من آنی را برگزیدم که کمتر از آن عبور شده بود

و همین موجب تمام دگرگونی& هایم شد

رابرت فراست (1916)